بیماری های مزمن کبدی به دلایل متفاوتی ایجاد می شوند و از مهمترین عوامل مرگ و میر در سراسر جهان محسوب می شود و ارزیابی دقیق مراحل این بیماری ها در مسیر درمان بسیار ضروری است.
هرچند تشخیص قطعی با فیبروز، نکروز یا التهاب کبد یا بیوپسی کبد است ولی به سبب تهاجمی بودن، این روش دارای محدودیت هایی است.
بدین دلیل همواره تلاش بر پیگیری این بیماری ها از طریق آنالیت های سرمی بوده است.
شاخص PGA یکی از این مارکرهای غیر تهاجمی است که شامل ۳ آزمایش زمان پروترومبین ((PT، گاما گلوتامیل ترانسفر از (GGT) و آپولیپوپروتئینA1 (APO A1) می باشد.
برای هر یک از این مارکرها با توجه به جدول ذیل نمره ای در محدوده ای ۰ تا ۴ درنظر گرفته می شود را با شدت و پیشرفت آسیب کبدی ایجاد شده ارتباط مستقیم دارد. بجز تست APO A1 که البته افزایش شدت بیماری با کاهش غلظت آن در سرم مرتبط است.
در نهایت با جمع بندی امتیازات شاخص PGA با حساسیت واختصاصیت به ترتیب ۹۱% و ۸۱% جهت ارزیابی وضعیت کبد ارزیابی می شود.
