سیکلوسپورین دارویی با منشأ قارچی است که به عنوان داروی سرکوبگر سیستم ایمنی به کار می‌رود. این داروها در درمان سرکوب ایمنی طی پیوند عضو کاربرد دارد.
مکانیسم سرکوب ایمنی توسط سیکلوسپورین از طریق اختلال در میان ژن گیرنده IL-2 بر روی سلول‌های T می‌باشد. درمان با سیکلوسپورین در بقای عضو پیوندی در پیوند اعضای قلب، کبد و کلیه نقش دارد. سیکلوسپورین به صورت داخل ورید و یا خوراکی تجویز می‌گردد. جذب از دستگاه گوارش متغیر است بنابراین اگر غلظت دارد باید طی فرایند درمان پایش شود تا از کمبود دسترسی زیستی دارو در اثردوز کم و نیز مسمومیت حاصل از دوز بالا اجتناب کرد.
تاکرولیموس داروئی با منشاء قارچی است که پتانسیل سرکوب سیستم ایمنی را دارا می‌باشد که در درمان سرکوب ایمنی بیماران پیوند عضو کبد و کلیه کاربرد دارد. تاکرولیموس مهارکننده کلسی نورین (کلسی نورین دراصل یک فسفاتاز است که تکثیر T cell را تحریک می‌کند) است.
تأثیر نهایی تاکرولیموس مشابه سیکلوسپورین می‌باشد با این تفاوت که تاکرولیموس اثر خود را در دوزهائی به‌مراتب کمتر(تا صد برابر کمتر) اعمال می‌نماید. پایش سطح تاکرولیموس به منظور حفظ طیف درمانی موثر دارو الزامی است.
