آزمایش ادرار یا آنالیز ادرار (UA or Urine Analysis) :
تست ادرار اجزای مختلف ادرار را چک می کند و می توان از آن برای پیدا کردن علت علائم بوجود آمده در بیمار، استفاده کرد. همچنین این تست اطلاعاتی درباره ی سلامتی و وضعیت فرد به ما می دهد. کلیه ها مواد زائد از خون گرفته و به داخل ادرار می ریزند (ادرار حاوی صدها نوع از مواد زائد بدن می باشد). آنچه شما می خورید و میاشامید، مقداری که ورزش می کنید و میزانی که کلیه های شما فعالیت می کند، می تواند بر تشکیل ادرار شما موثر باشد. بیشتر از ۱۰۰ تست مختلف را می توان بر ادرار انجام داد. یک تست آنالیز ادرار عادی اغلب شامل قسمت های زیر می باشد :
- رنگ : بسیاری از چیزها بر رنگ ادرار موثر هستند از جمله تعادل مایعات بدن، رژیم غذایی، داروها و بیماری ها. میزان تیرگی و روشنی رنگ ادرار، اطلاعاتی درباره میزان آب موجود در آن به ما می دهد. مکمل های ویتامین B می تواند رنگ ادرار را به زرد روشن تغییر دهد. بعضی از داروها، تمشک، چغندر، ریواس و یا وجود خون در ادرار، می تواند رنگ ادرار را به قهوه ای قرمز تغییر دهد.
- ظاهر ادرار : ادرار به طور طبیعی شفاف است. باکتری، خون، اسپرم، کریستال ها و یا موکوس می توانند ظاهر ادرار را ابری و کدر جلوه دهند.
- بو : ادرار فاقد بوی بسیار قوی بوده و دارای بوی خاصی می باشد. بعضی از بیماری ها سبب تغییر بوی ادرار می شوند. برای مثال عفونت با باکتری coli می تواند سبب بوی بد شود و ادرار افراد دیابتی و نیز افرادی که گرسنگی شدیدی تحمل کرده اند (مثلاً از قحطی اومدند) ، بوی شیرین ، میوه ای می دهد.
- وزن مخصوص : میزان مواد موجود در ادرار را چک می کند. همچنین نشان دهنده ی آن است که کلیه ها به چه میزان توانسته اند میزان آب موجود در ادرار را متعادل نمایند. وزن مخصوص بالا نشان دهنده ی وجود مواد جامد بیشتر در ادرار است. زمانی که شما مقدار زیادی مایعات می نوشید، کلیه های شما ادرار حاوی میزان زیادی آب می سازد که دارای وزن مخصوص پایین است. زمانی که شما مایعات نخورید، کلیه ها، ادراری با آب کم ساخته که دارای وزن مخصوص بالا می باشد.
- pH : میزان اسیدی یا بازی بودن ادرار را مشخص می کند. pH 4 برای ادرار به شدت اسیدی، ۷ خنثی (نه اسیدی و نه بازی) و pH 9 به شدت بازی می باشد. در بعضی موارد pH ادرار تحت تأثیر درمان های خاص قرار می گیرد برای مثال دکتر می تواند برای جلوگیری از تشکیل برخی از سنگ های کلیوی داروهای خاصی را تجویز کند.
- پروتئین : به صورت نرمال در ادرار یافت نمی شود. تب، ورزش سنگین و بارداری و نیز برخی بیماری ها خصوصاً بیماری های کلیوی می توانند علت وجود پروتئین در ادرار باشند.
- گلوکز : گلوکز نوعی قند هست که در خون یافت می شود. به صورت نرمال میزان گلوکز در ادرار صفر و یا بسیار ناچیز است. زمانی که سطح قند خون بسیار بالا باشد، به طور مثال در دیابت کنترل نشده، گلوکز به ادرار ریخته می شود. زمانی که کلیه ها آسیب دیده باشند و یا در بیماری های کلیوی، گلوکز می تواند در ادرار یافت شود.
- نیتریت : باکتری هایی که می توانند سبب عفونت دستگاه ادراری (UTI) شوند، آنزیمی می سازند که می تواند نیترات را به نیتریت تبدیل کند. نیتریت در ادرار نشان دهنده ی وجود عفونت دستگاه ادراری (Urinary Tract Infection) می باشد. در نظر داشته باشید که همه ی باکتری ها قادر به تبدیل نیترات به نیتریت نیستند پس امکان دارد بیماری دچار عفونت دستگاه ادراری باشد ولی تست نیتریت آن منفی باشد.
- لکوسیت استراز (WBC استراز – WBC esterase) : لکوسیت استراز آنزیمی است که در اغلب گلبول های سفید وجود دارد. لکوسیت استراز نشان دهنده ی وجود لکوسیت (گلبول های سفید یا WBC) در ادرار می باشد. وجود WBC ها در ادرار می تواند به معنای عفونت دستگاه ادراری باشد.
- کتون : زمانی که چربی برای تولید انرژی شکسته می شود، بدن موادی به نام کتون (یا اجسام کتونی) تولید می کند که در ادرار دفع می شوند. مقادیر زیاد کتون در ادرار می تواند به معنای وجود دیابت کتواسیدوز باشد. استفاده از رژیم های غذایی کم قند و کم نشاسته (کربوهیدارت ها)، گرسنگی بسیار شدید (قحطی) و استفراغ شدید می توانند علل وجود کتون در ادرار باشند.
بررسی میکروسکوپی :
در این تست ابتدا ادرار در سانتریفیوژ قرار می گیرد پس مواد جامد در کف لوله رسوب می کنند. قطره ای از رسوب را بر روی اسلاید شیشه ای قرار داده و آن را در زیر میکروسکوپ بررسی می کنیم. اجزایی که ممکن است در اسلاید دیده شوند شامل :
- گلبول های قرمز و سفید : به صورت نرمال نباید سلول های خونی در ادرار یافت شوند. التهاب، بیماری یا آسیب به کلیه ها، حالب، مجاری ادراری می تواند سبب وجود خون در ادرار باشد. ورزش شدید مانند دویدن زیاد (ماراتون) نیز می تواند سبب وجود خون در ادرار شود. گلبول های سفید می توانند نشانه ی وجود عفونت یا بیماری کلیه باشند.
- کست ها یا سیلندرها (Casts) : بعضی از انواع بیماری های کلیه سبب شکل گیری موادی به نام کست در لوله های کوچک کلیه ها می شوند. کست ها می توانند از گلبول های قرمز یا سفید، مواد مومی یا چربی یا پروتئین ساخته شده باشند. تشخیص نوع کست ها در ادرار کمک کننده ی فهمیدن نوع بیماری کلیه می باشد.
- کریستال ها : غالباً افراد سالم دارای تعداد اندکی کریستال در ادرار خود هستند. وجود تعداد زیاد کریستال ها یا انواع خاصی از کریستال ها می تواند به معنای وجود سنگ های کلیه یا مشکل در متابولیسم افراد باشد.
- باکتری، مخمر، انگل : در ادرار افراد سالم نباید مشاهده شوند. وجود آن ها به معنای عفونت و آلودگی با آن هاست.
- سلول های سنگفرشی : وجود سلول های سنگفرشی (squamous cells) در ادرار می تواند به معنای آن باشد که نمونه به آن میزانی که باید باشد خالص نیست. وجود این سلول ها در ادرار به معنای مشکل پزشکی نیست اما دکتر می تواند درخواست یک نمونه ی ادرار دیگر دهد.
چرا این تست انجام می گیرد ؟
- برای چک کردن وجود بیماری یا عفونت دستگاه ادراری. علائم عفونت ادراری می تواند شامل ادرار رنگی یا دارای بوی بد، دفع ادرار دردناک، درد پهلوها، خون در ادرار (هماچوری hematuria) و تب.
- برای بررسی وضعیت درمان بیماری هایی مثل دیابت، سنگ های کلیوی، عفونت دستگاه ادراری (UTI)، افزایش فشار خون (Hypertension) و یا بعضی بیماری های کلیه یا کبد.
- به عنوان بخشی از معاینه فیزیکی منظم.
چگونه برای این تست باید آماده شویم ؟
باید قبل از تست از خوردن غذاهایی که رنگ ادرار را تغییر می دهند اجتناب کرد مانند تمشک، چغندر و ریواس. از انجام ورزش های شدید نیز قبل از انجام تست خودداری نمایید.
پزشک می تواند خواستار عقب انداختن زمان انجام این تست برای خانم هایی که در عادات ماهیانه هستند و یا نزدیک شروع دوره ی قاعدگی هستند، شود.
همچنین پزشک می تواند خواستار قطع مصرف داروهایی خاص که در رنگ ادرار تغییر ایجاد می کنند، شود. این داروها شامل ویتامین B، فنازوپیریدین یا پریدیم (phenazopyridine or Pyridium)، ریفامپین (rifampin)، فنی توئین یا دیلانتین (phenytoin or Dilantin). اگر از داروهای دیورتیک استفاده می کنید حتماً با پزشک خود درمیان بگذارید (زیرا در نتیجه ی تست می تواند مؤثر باشد).
چگونه تست انجام می گیرد ؟
تست ادرار معمولی می تواند در مطب پزشک، کلینیک و یا آزمایشگاه (غالباً) انجام شود. همچنین شما می توانید خواستار جمع کردن نمونه ی ادرار در خانه ی خود شوید سپس آن را برای انجام تست به آزمایشگاه بیاورید که در این صورت نیاز به ظروف استریل مخصوص جمع ادرار دارید که از همان آزمایشگاه می توانید تهیه کنید. جمع کردن نمونه ادرار از یک بچه یا نوزاد معمولاً توسط کیسه ی پلاستیکی مخصوص همراه با نواری در اطراف قسمت بازشونده ی آن انجام می گیرد (یورین بگ مخصوص نوزادان). کیسه در اطراف اندام تناسلی کودک قرار می گیرد تا ادرار کردن کودک به اتمام برسد. سپس شما به دقت کیسه را بر خواهید داشت. برای جمع آوری نمونه ادرار از نوزاد بسیار مریض، پزشک می تواند از سوند ادراری (از طریق مجرای ادراری) و یا فروبردن یک سوزن از طریق شکم نوزاد مستقیماً به مثانه ، استفاده کند (نیازمند مهارت پزشک است !).
روش جمع آوری میانه ادرار : (به صورت روتین از همین روش استفاده می شود)
- دستهایتان را شسته و استریل کنید.
- اگر ظرف مخصوص دارای درب هست، آن را با دقت بردارید و آن را طوری قرار دهید تا قسمت داخلی آن به سمت بالا باشد (برای جلوگیری از آلودگی ).
- از تمیز بودن اطراف اندام تناسلی خود اطمینان حاصل کنید.
- شروع به ادرار کردن در توالت کنید.
- پس از چند ثانیه ادرار کردن، ظرف مخصوص را برداشته و حدود ۶۰ میلی لیتر ادرار را (که میانه ی ادرار نام دارد) بدون توقف جریان ادرار داخل آن بریزید (نیاز به اندازه گیری دقیق نیست ! فقط ظرف ادرار را کاملاً پر نکنید)
- مواظب باشید لبه ی ظرف مخصوص با اندام تناسلی برخورد نداشته باشد، و نیز دقت به عمل آورید که کاغذ توالت، مو، مدفوع، خون قاعدگی و یا هر چیز دیگری در نمونه ی ادرار نباشد.
- مابقی ادرارتان را در توالت به اتمام برسانید.
- به دقت درب ظرف مخصوص را بسته و محکم کنید و به آزمایشگاه بازگردانید. اگر در خانه خواستید ادرارتان را جمع آوری کنید و نتوانستید ظرف مدت یک ساعت آن را به آزمایشگاه برسانید باید ادرار را در یخچال نگهداری کنید.
روش نمونه گیری Double-voided :
در این روش هدف جمع آوری نمونه ادراری است که در لحظه تولید می شود. برای این کار فرد باید به طور کامل همه ی ادرار خود را در توالت تخلیه کند. سپس ۱ تا ۲ لیوان آب بنوشد (یا یک لیوان بزرگ آب) و به مدت ۳۰ تا ۴۰ دقیقه صبر کند. بعد از این مدت، نمونه ی ادرار خود را در ظرف مخصوص جمع آوری کرده (با رعایت شرایط لازم که در بالا ذکر شد) سپس در زمان کمتر از یک ساعت نمونه را به آزمایشگاه برساند. در غیر این صورت می تواند در یخچال نمونه را نگهداری کند.
جمع آوری ادرار ۲۴ ساعته :
پزشک می تواند درخواست جمع آوری ادرار ۲۴ ساعته بدهد.
- دوره ی جمع آوری ادرار معمولاً در صبح آغاز می شود. زمانی که شما از خواب برمی خیزید، به توالت رفته و ادرار کنید ولی آن را نگهداری نکنید. فقط زمان انجام این کار را یادداشت کنید تا به عنوان نقطه ی شروع دوره ی جمع آوری ادرار ۲۴ ساعته ی شما ثبت شود.
- برای ۲۴ ساعت بعد، همه ی ادرارتان را جمع آوری کنید. پزشک یا آزمایشگاه معمولاً یک ظرف بزرگ ۴ لیتری مخصوص برای این کار به شما خواهند داد که محتوی مقدار کمی مواد نگهدارنده می باشد. ابتدا در یک ظرف کوچکتر و تمیز ادرار کرده و سپس ادرار را به ظرف بزرگ بریزید. از دست زدن به قسمت داخلی ظرف و لمس آن با انگشتانتان خودداری کنید.
- ظرف بزرگ را طی مدت جمع آوری ادرار در یخچال نگهداری کنید.
- برای بار آخر و قبل از اتمام دوره ی ۲۴ ساعته هم ادرار کنید و این نمونه را نیز در ظرف بزرگ ریخته و زمان آن را یادداشت نمایید.
- از افتادن کاغذ توالت داخل نمونه و همچنین مو و مدفوع و خون قاعدگی و یا چیزهای خارجی دیگر داخل نمونه ی جمع آوری شده جلوگیری کنید.
- سپس نمونه را به آزمایشگاه بازگردانید.
نتایج
مقادیر نرمال که ما در این جا ذکر کردیم، مقادیر مرجع و رفرنس هستند که به عنوان یک راهنما استفاده می شوند. این مقادیر از آزمایشگاهی به آزمایشگاه دیگر متفاوت می باشند. همچنین باید پزشک معالج نیز نتایج این تست را با وضعیت سلامتی و فاکتورهای دیگر، به طور همزمان درنظر بگیرد.
| رنگ (Color) | نرمال : کم رنگ به زرد تیره غیر نرمال : بعضی از غذاها و داروها می توانند بر رنگ ادرار مؤثر باشند. ادرار بدون رنگ می تواند به علت بیماری طولانی مدت کلیه و یا دیابت کنترل نشده باشد. ادرار زرد تیره می تواند به علت کم آبی بدن باشد. ادرار قرمز نیز می تواند به علت وجود خون در ادرار باشد. |
| ظاهر و شفافیت ادرار (Clarity) | نرمال : تمیز و شفاف غیر نرمال : ادرار کدر و ابری می تواند به علت وجود پاس (Pus) یا همان گلبول های سفید باشد و نیز به خاطر وجود خون (RBC)، اسپرم، باکتری، مخمرها،کریستال ها، موکوس، عفونت انگلی مانند آلودگی با تریکوموناس. |
| بو (Odor) | نرمال : بوی عادی ادرار غیر نرمال : بعضی غذاها (مانند مارچوبه)، ویتامین ها و آنتی بیوتیک ها (مانند پنی سیلین) می توانند باعث تغییر در بوی ادرار شوند. بوی شیرین – میوه ای ادرار می تواند به علت دیابت کنترل نشده باشد. عفونت دستگاه ادراری (UTI) باعث ایجاد بوی بد می شود. ادراری که بوی شربت افرا دهد می تواند نشان دهنده ی بیماری ادرار شربت افرا (MSUD) باشد و آن زمانی است که بدن ناتوان از شکستن آمینواسید های شخه دار است. |
| وزن مخصوص (Specific Gravity) | نرمال : ۱٫۰۰۵-۱٫۰۳۰ غیر نرمال : وزن مخصوص بسیار زیاد نشان دهنده ی ادرار غلیظ است که می تواند به علت ننوشیدن مایعات کافی و نیز از دست دادن میزان زیادی مایعات باشد (استفراغ بیش از حد، عرق کردن و اسهال) و یا وجود موادی مثل قند یا پروتئین در ادرار باشد. وزن مخصوص بسیار پایین نشان دهنده ی ادرار رقیق است که می تواند به علت خوردن زیاد مایعات، بیماری کلیوی شدید و یا استفاده از دیورتیک ها باشد. |
| pH | نرمال : ۴٫۶-۸٫۰ غیر نرمال : بعضی از غذاها (مانند مرکبات و فراورده های لبنی) و داروها (مانند آنتی اسیدها – antacids) می توانند بر pH ادرارمؤثر باشند. pH بالا (قلیایی) می تواند به علت استفراغ شدید، بیماری کلیه، بعضی از عفونت های دستگاه ادراری و آسم باشد. pH پایین (اسیدی) می تواند به علت بیماری شدید ریوی (آمفیزم)، دیابت کنترل نشده، مصرف بیش از حد آسپیرین، اسهال شدید، کم آبی و دهیدراتاسیون، گرسنگی، خوردن زیاد الکل و یا نوشیدن ضد یخ (اتیلن گلیکل) باشد. |
| پروتئین (Protein) | نرمال : منفی / فاقد پروتئین غیر نرمال : وجود پروتئین در ادرار می تواند به علت آسیب کلیوی، عفونت، سرطان، فشار خون بالا، دیابت، لوپوس اریتماتوی سیستمیک (SLE) و یا گلومرولونفریت باشد. همچنین وجود پروتئین در ادرار نشان دهنده ی نارسایی قلبی، لوسمی، سم ( مسمومیت با سرب یا جیوه) و یا پره اکلامپسی (مسمومیت حاملگی – اگر فرد باردار باشد) می باشد. |
| گلوکز (Glucose) | نرمال : ۱ تا ۱۵ میلی گرم در دسی لیتر (mg/dl) و یا ۶۰ تا ۸۳۰ میکرومول در لیتر (mcmol/L) در نمونه ی ۲۴ ساعته. در روش گرفتن میانه ی ادرار به صورت یکباره، مقدار نرمال آن : منفی / فاقد گلوکز غیر نرمال : مایعات درون وریدی می توانند علت وجود گلوکز در ادرار باشند. مقادیر زیاد گلوکز در ادرار نشان دهنده ی وجود دیابت کنترل نشده، مشکل غدد فوق کلیه، آسیب کبدی، آسیب مغزی، نوع مشخصی از مسمومیت و بعضی از بیماری های کلیوی می باشد. در ادرار زنان باردار سالم می تواند گلوکز وجود داشته باشد که در دوران بارداری طبیعی است. |
| کتون ها (Ketones) | نرمال : منفی / فاقد کتون غیر نرمال : وجود کتون ها در ادرار می تواند نشان دهنده ی دیابت کنترل نشده، رژیم غذایی با کربوهیدرات بسیار کم، گرسنگی و اختلالات خوردن (مانند بی اشتهایی عصبی و یا پرخوری عصبی)، الکلیسم (اعتیاد به الکل) و یا مسمومیت ناشی از خوردن الکل (ایزوپروپانول) باشد. کتون ها اغلب در ادرار فرد زمانی یافت می شوند که به مدت ۱۸ ساعت و یا بیشتر چیزی نخورده باشد (حالت روزه گرفتن). همچنین این حالت در فرد بیماری که نمی تواند غذا بخورد و یا به مدت چند روز استفراغ می کند نیز رخ می دهد. گاهی اوقات سطح پایین کتون ها در ادرار زنان باردار یافت می شود. |
| آنالیز میکروسکوپی (Microscopic Analysis) | نرمال : عدم وجود گلبول های قرمز و سفید و کست ها (و یا مقادیر خیلی اندک)، عدم وجود باکتری، سلول های مخمر،انگل و سلول های سنگفرشی. وجود تعداد اندک کریستال ها طبیعی است. غیر نرمال : وجود گلبول های قرمز در ادرار می تواند به علت آسیب کلیه یا مثانه، سنگ های کلیوی، عفونت دستگاه ادراری (UTI)، التهاب کلیه (گلومرولونفریت)، وجود تومور در کلیه یا مثانه، لوپوس اریتماتوی سیستمیک (SLE) باشد. وجود گلبول های سفید (pus) در ادرار می تواند به علت عفونت دستگاه ادراری، تومور مثانه، التهاب کلیه ها، لوپوس اریتماتوی سیستمیک (SLE)، التهاب واژن و یا التهاب زیر پوست آلت تناسلی باشد. کست ها بسته به نوعشان می توانند نشان دهنده ی التهاب یا آسیب موجود در لوله های کوچک کلیه ها، کاهش خونرسانی به کلیه ها، مسمومیت با فلزات سنگین (مانند سرب و جیوه )، نارسایی قلبی و عفونت باکتریایی باشند. مقادیر زیاد کریستال ها و یا وجود نوع مشخصی از آن ها، می تواند نشان دهنده ی وجود سنگ های کلیوی، آسیب کلیوی و اختلال در متابولیسم باشد. بعضی از داروها و بعضی از انواع عفونت های دستگاه ادراری می توانند تعداد کریستال ها را در ادرار افزایش دهند. وجود باکتری و سلول های مخمر و انگل ها (مانند تریکوموناس) در ادرار به معنای وجود عفونت دستگاه ادراری (UTI) می باشد. وجود سلول های سنگ فرشی می تواند نشان دهنده ی آن باشد که نمونه ی گرفته شده به اندازه ی کافی خالص و تمیز نیست. وجود این سلول ها به معنای مشکل پزشکی نیست اما پزشک فرد می تواند درخواست نمونه ی دیگری برای انجام تست کند. |
| حجم (Volume) | نرمال : ۸۰۰ تا ۲۵۰۰ میلی لیتر (ml) در ادرار ۲۴ ساعته |
عواملی که نتیجه ی تست را غیر مفید می کند :
- اگر فرد در دوره ی قاعدگی باشد.
- دریافت داروهایی مانند دیورتیک ها، اریترومایسین، تری متوپریم (Trimpex)، مصرف زیاد ویتامین C (آسکوربیک اسید) همراه با یک آنتی بیوتیک مانند تتراسایکلین.
- انجام دادن تست اشعه X همراه با ماده ی حاجب در ۳ روز گذشته.
- انتقال ندادن نمونه ادرار ظرف مدت ۱ ساعت به آزمایشگاه.
نکته : مواد دیگری که ممکن است در آزمایش ادرار چک شوند شامل :
- بیلی روبین (Bilirubin) : بیلی روبین در ادرار افراد سالم یافت نمی شود. بیلی روبین یک فراورده ی دفعی است که توسط کبد از هموگلوبین گلبول های قرمز حذف شده از گردش خون، تولید می شود. سپس جزئی از صفرا می شود (مایعی که به روده ترشح می شود برای کمک به هضم غذا). در بیماری های کبدی خاصی مانند انسداد صفراوی و هپاتیت، بیلی روبین به جریان خون بازگشته و در ادرار دفع می شود. حضور بیلی روبین در ادرار شاخص زودهنگام تشخیص بیماری کبدی است و می تواند قبل از بروز علائم کلینیکی مانند یرقان اتفاق بیفتد.
- اوروبیلینوژن (Urobilinogen) : اوروبیلینوژن به طور طبیعی در ادرار، با غلظت پایین وجود دارد. در روده از بیلی روبین شکل می گیرد و بخشی از آن دوباره جذب خون می شود. نتیجه ی تست مثبت آن کمک کننده ی تشخیص بیماری های کبدی مانند هپاتیت و سیروز و شرایط وابسته به افزایش تخریب گلبول های قرمز (آنمی همولیتیک) می باشد. زمانی که اوروبیلینوژن ادرار پایین باشد و یا اصلاً در ادرار وجود نداشته باشد، نشانه ی اختلال در عملکرد کبد بوده و بیانگر وجود انسداد کبدی یا صفراوی می باشد.
- پروتئین بنس جونز (Bence Jones protein) : این یک پروتئین غیر طبیعی است که در ادرار حدود ۵۰ درصد از افراد دارای نوع نادری از سرطان (مولتیپل میلوما) یافت می شود. تست ادرار در افراد مشکوک به مولتیپل میلوما انجام می شود. سنجش پروتئین انجام گرفته در تست عادی ادرار، میزان پروتئین بنس جونز را نشان نمی دهد. (برای توضیحات بیشتر : پروتئین بنس جونز)
نکته : بعضی از تست های ادرار را می توان با استفاده از کیت های خانگی انجام داد مانند :
- کتون
- کیت خانگی برای تشخیص عفونت دستگاه ادراری
نکته : برای کاهش شانس آلوده شدن نمونه ادرار با باکتری، می توان نمونه ی ادرار را توسط سوند ادراری جمع آوری کرد. سوند ادراری را می توان برای بیماران بستری در بیمارستان و افرادی که نمی توان از آن ها نمونه ی تمیز بدست آورد، استفاده کرد.
